నీడలు పరుచుకున్న చెట్లు
నేను చెట్ల తలల మీద నడుస్తున్న
నా ముందు నా కన్నా నా
నీడలే రెండు నడుస్తున్నాయి
కీచు రాళ్ళ చప్పుడు
ఆనాటి అపురూప సంగీతం
ఇన్నాళ్లకు వింటున్నా
నా నీడ ఇంత పెద్దగా ఎప్పుడు
ఐనదో
చూసుకునే కాలం ఇదే
నాతో పాటే ఒక బక్క చిక్కిన
కుక్క కూడా నడుస్తోంది
తల పైన చంద్రుడు మబ్బుల్లో
నడుస్తున్నాడు
ఇవి వట్టి ప్రాణం లేని నీడలు
అనుకునేరు
గతంలోకి సర్రున
ఈడ్చుకు పోతాయి
పురాజ్ఞాపకాలు
కల్లోల కెరటాల్లా
తీరం దగ్గర కొండరాయితో
తల పడుతుంటాయి
పైన చీకటి మధువును
తాగుతున్న చంద్రుడు
యుగాల భారాన్ని
మోస్తున్నాడు
కనిపించే పండు వెన్నెల
మాటున కనిపించని బిలాలెన్నో
ఒక సారి ముందుకు నడుస్తున్నాను
మరోసారి వెనుక నడుస్తున్నా
నీడలు రేపిన
గాయాలు గడపదాటి లోపలికి
వస్తున్నాయి
తలుపులు వేసుకున్నా
దుఃఖ స్రావంతో
దిండు నాని పోయింది
కుక్క రాత్రంతా రోదిస్తూనే వుంది