అప్పుడపుడు అటుకున సందూక సర్దడం మజా!
వీలుదొరికి నప్పుడు మా ఊరు పోవడం మజా!
ప్రతినిమిషం పక్కన చరవాణి బల్లె మౌతుంటె..,
ఉత్తరాల కట్టన బాల్యాన్ని వెతకడం మజా!
మండుటెండ నిప్పుగ లోకాని కగ్గి పెడుతుంటె..,
ఊర్లె సుద్దవాగున* మునకేసి రావడం మజా!
మాటమాటకు అతుకుతు ఈడ్చేటి బంధాల నొదిలి..,
మాంజా తెగి.. పతంగిగా తొవ్వ తప్పడం మజా!
వన్నెలవల గంపగ కండ్లనే కమ్మి వేస్తుంటె..,
రెక్క విప్పి.. బూగగ తోటంత తిరగడం మజా!
‘రాకుమార’ ఎన్నాళ్ళని సర్దుకు పొయ్యే బతుకు..,
ఒక్కసారి.. వల నెత్తుకు నింగి కెగరడం మజా!