ఎదిగిన పిల్లల్లా
ఇంటినిండా తిరిగొచ్చిన కవితలు
ఎంత అందంగా ఉన్నా , ఎన్ని ప్రతికల పరిమళాలైనా
దొంపుసొంపుల సోయగాలన్నా ఎవరికి ముద్దూ?
ఎవరిపాదాన్యతలు వారివి.. వాదానికి వాదం కుదరొద్దు..?
తిరిగొచ్చిన కవితలు తిరిగి తిరిగి పంపిస్తున్నపుడు
మదిలో ఒక కలత లాంటి నలత..
అవునూ – రాయాలనిపించడం వొక మానసిక రుగ్మతే
ఇంకా ఎవరూ ముందుకనుక్కోలేని మహమ్మారి
మనిషే ఒక అగణిత బాక్టీరియా అవశేషం కదా
సరే నిమ్మరసం అయినట్టు మార్కెట్ వ్యూహాలు మర్మంగానే ఉంటాయి
మళ్ళీ కవిత్వం దగ్గరకే వద్దాం – ఏదో.. ఏదేదో
రాయాలని నాడీ చాలక నాట్య విన్యాసం
దేశాన్ని ఉద్ధరించకున్నా ఒక భృకుటి ముడేస్తే
అక్షర అవతారం సుసంపన్నమయినట్టే..!
రాస్తూ ఉంటాం – కథలూ, కవితాలూ నానా మేధోరూపశిలలు
గుడ్డివాడి బాణంలా ఏదో ఒకటి తగులుతుంది
వందలు వేలు మిగిలి దిగులుపడతాయి
నాకే నేను చాలా సార్లు నచ్చలేను. నా కవితలు
అందరికీ ఎలా నచ్చుతాయి ..?
అయినా ఆలోచనలు వదలవు-అక్షరాలు నిద్రపోనివ్వవు
రాయాలి – తిరిగి రావాలి-ఆశ కాలాన్ని గెలవాలి
చిత్తం నిరంతరం శుద్ధి కావాలి….
అవునూ – చిత్తశుద్ధి ఇంకా ఇంకా బలపడాలి –1/
-చొప్పదండి సుధాకర్ 9177340349