ఉనికి

-గాజోజు నాగభూషణం

మౌనమొక్కటే అంగీకారమైన చోట

మాటలు నిషేధిత నిశ్శబ్ద స్వరాలు

వాక్కు పై వల విసిరే వేటగాళ్లకు

నాలుకలు లేని నోళ్లే కావాలిప్పుడు

కలల పై కత్తులు కాపలా కాస్తున్న సమయాన

చూపులు సత్యావిష్కరణకు

సంశయించే చీకటి తెరలు

కంటిపాపలు లేని కళ్ళే కావాలిప్పుడు

నిజాలు చెవికెక్కని రుజాగ్రస్త వ్యవస్థలో

నచ్చినా, నచ్చకున్నా

చచ్చినట్లు వాళ్ళు చెప్పిందే వినాలి

హేతువును నిరాకరించే నియంతలకు

సీసం పోసుకొని,సీలువేసుకున్న చెవులే కావాలి

నోల్లు, చెవులు, కళ్ళేం ఖర్మ…

కాలనాగై కాటేస్తున్న కాలానికిప్పుడు..

తలలు లేని మొండాలు కావాలి

మొండాలు తలెత్తుకోక

వంగి వంగి నడవాలి

వేళ్ళు లేని చేతులుండాలి

వాటిలో పిడికిళ్ళు మొలవని పిరికి నిండాలి

కదలికలుడిగిన కాళ్ళుండాలి..అవి

కదనానికి కదల లేక స్థాణువవ్వాలి

మనుషులు మరలైనప్పుడే

అధికారం అరచేతి స్వర్గమౌతుంది

దుర్భేద్య దుర్గమౌతుంది

భయం మన ఇంగితాన్ని

పొరలు పొరలుగా తొలుస్తున్న పురుగైనప్పుడు

అంగాలన్నీ చచ్చుబడిన పుచ్చు గింజలే

బ్రతికే ఉన్నామని చెప్పుకొనేందుకైనా

స్పందనల స్పందనగా నాడీ కొట్టుకోవాలి

సచేతనమై మన ఉనికి రెక్క విప్పుకోవాలి

ఒక్కడు బహువచనమై

వేల బాహువుల అలలై పోటెత్తాలి

సాగరాన్ని సెలయేరు సవాలు చేస్తే ఎలా?