– వకుళవాసు
ఎన్కట సుట్టపోల్లు సుట్టపు సూపు కు ఇంటికొస్తాండ్రని
ఊరోళ్ళతోనో పక్కూరోళ్ళతోనో చెప్పంపెటోళ్ళు
ఇగ గా వార్త తెలిషిన దగ్గర్నుండి వాళ్ళకోసం
ఎప్పుడొస్తరా అని కండ్లు కాయలుగాషినట్టు ఎదురుజూషెటోళ్ళం
సక్కగ రోడ్లులేని బాటపొంట బడి ఎండ్లబండ్లల్ల నో
ఎర్రబస్సెక్కో పోగబండెక్కో వాళ్ళు నానాతంటాలువడి
ఇల్లుజేరంగనే ఇగ
మాఅమ్మోళ్ళు ముసలోల్లు మీదబడి ఒకటే ఏడుపేడ్షేటోళ్ళు
ఎందుకేడుస్తాండ్రో అస్సలు సమజుగాగపోయేది
గాళ్ళకు కాళ్ళకు నీళ్ళిచ్చి కుర్చిపీటలమీద కూర్సోబెట్టి
కుషలప్రశ్నలన్ని అడిగెటోళ్ళు
చిన్నోళ్ళం వాల్ల కాళ్ళకు దండాలుపెట్టెటోళ్ళం వాళ్ళు పావురంగ దగ్గరికి తీస్కొని
ఓ ఐదు పైసలో పది పైసలో ఇస్తరేమో నని ఆశపడేటోళ్ళం
గాకాలంల ఎవ్వరొచ్చిన వట్టిచేతుల్తోటి రాకపోయేటోళ్ళు
ఏపండో ఫలహారమో తెచ్చేటోళ్ళు వాళ్ళేంతెజ్జిండ్రో అని అక్కజేల్లెండ్లం నక్కి నక్కి జూషెటోళ్ళం
వచ్చినోళ్ళకోసం మేం సాదుకునే కోడినే దొరకబట్టి కోషెటోళ్ళు మాఇంట్ల పెద్దోళ్ళు
గప్పుడైతే నాగుండెల మెలిపెట్టినట్లైయ్యేది
నాకండ్లల్ల నీళ్ళుదిరిగేది ఎందుకంటె గాకోళ్ళను పెంచుడు
అవ్వి గుడ్లేడ పెడ్తానయో అని ఇంటిసుట్టు ఎత్కుడు
కోళ్ళగూడును సాపుజేసుడు గుడ్లు పొదిగి పిల్లల్ని జేస్తే సంబురపడుడు గియ్యన్ని నాపనులాయె
గందుకే దుఖమొచ్చేది కోడ్ని దొర్కబట్టి కోస్తాంటె
కని అమ్మ కమ్మగ వండినంక గింతంత అంటుబోషి రెండు తున్కలేస్తె సప్పరిచ్చుకుంట తినేటోళ్ళం
ఇగ సుట్టపోళ్ళు ఎన్నిరోజులుంటె అన్నిరోజులు బడెగ్గొట్టుడే నాయె
ఎన్నో ముచ్చట్లు షెప్పుకునేటోళ్ళు ఓరాత్రిదాక
బయట పక్కలేసుకొని ఎన్నెట్ల సుక్కల్ని లెక్కబెట్టుకుంట మేమాడుకునేటోళ్ళం వచ్చినోళ్ళ పోరగాండ్లతోని
ఇగ గావాళ్ళు పోయేరోజు వస్తాందంటెనే అందరి ముఖాలల్ల రంది బట్టుకునేది
వాళ్ళకోసం ఏతెల్లారగట్లనో అమ్మోళ్ళు లేషి సద్దిగట్టుడుకు వంటలు జేషెటోళ్ళు
వాళ్ళు పోయేటప్పుడు మల్లఅర్ధగంటషేపు ఏడ్షెటోళ్ళు
పంపలేక పంపలేక నడుళ్ళెదాక అందరంబోయెటోళ్ళం
వాళ్ళుగూడ పోలేక పోలేక దుడ్డెనొదిలి గడ్డికిపోయే ఆవులోలె పోయెటోళ్ళు
గా పాషాలు గిప్పుడేడున్నయ్ ఎవలన్న వస్తాండ్రంటెనే ఎందుకొస్తాండ్రు ఎప్పుడుబోతరని అడుగుడేనాయె
అసలు సుట్టపోళ్ళ ఇండ్లపొంటి వచ్చిపోయేటందుకు జర్రంతగూడ కాలంలేని ఎండిన గుండెల బత్కులాయె
కాలమెంత మారిపోయింది మల్ల గాఎన్కటి రోజులొస్తె ఎంతబాగుండు కద…