ఆ గజేంద్రుడు మొర పెట్టినంతలోన
పరుగు పరుగున వచ్చి కాపాడినావు,
కరుణ గల్గు వాడ వని లోకమ్ము నిన్ను
పొగడినంతలో , హరి ! నీవు పొంగినావు.
నీకు సంతోష మిది , కాని, నాకు నీవు
బ్రతుకు లేకుండ జేయ ధర్మ మ్మటయ్య !
నేను చేసిన అంతటి నేర మేమి ?
జల నివాసమే కద మా మొసళ్ళ బ్రతుకు !
నా నివాస గృహమునకు తాను వచ్చి
అల్లకల్లోల మొనరింప నడ్డుపడగ
వలదొ ? ఇదియు నేరమగునొ ? వచ్చినట్టి
వాడు వనరాజు – వాని గర్వమ్ము గనవొ ?!
వానికై అంత వనమునే వ్రాసి ఇచ్చి
ఏలుకొను మంటివి ; వనము చాలు ననగ
వలదె ? వాడు నా కొలనికి వచ్చి ఇదియు
నాది యన్నట్లు చెలరేగినాడు ; తగవె ?!
ఎవరి హద్దులు వారివి ; అవి ఎరింగి
తమ బ్రతుకు తాము బ్రతుకుట ధర్మ మగును ;
బలము కలదని పరుల ఎల్లలను దాటి
బ్రతుకులను పాడు చేయుట భావ్య మగునె ?
ఎవ్వ రెవ రే విధముగ జీవించవలెనొ
వ్రాసి పెట్టిన ఒక చక్రవర్తివి కద !
అమలు పరచవలదె వాని నట్లె నీవు ;
ఆ మద కరిని శిక్షింప వైతి వేమి ?!
ఇంట దొంగ దూరిన యంత నెవరు గాని
అతని పట్టుకొనుటకు ప్రయత్న మింత
యైన చేయకుందు రటయ్య ! అదియు నేర
మగునొ ? అదియె నే చేసితి , నంతియె కద !
ఇంత మాత్రమునకె ఆత డంత అరచె ,
ఆ అరపుల కీవు కరగి అరుగుదెంచి
నావు , కరిని ముక్తుని జేసినావు ; కాని
నన్ను దయ లేక చంపుట న్యాయ మగునె ?